Wyspaceruj głód nikotynowy
Rzucanie palenia to potwornie trudny proces. Pozbycie się nawyku sięgania po papierosa leży w sile psychiki osoby rzucającej. Fizycznemu głodowi nikotynowemu natomiast doskonale zapobiegają spacery. Na czym polega metoda wyspacerowania z siebie nałogu tytoniowego?
SPIS TREŚCI:
1. Co to jest głód nikotynowy?
2. Psychiczny wpływ spacerów na osobę rzucającą palenie
3. Fizyczne oddziaływanie spacerów na głód nikotynowy
4. Jak długo dokucza głód nikotynowy?
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.
1. Co to jest głód nikotynowy?
Rzucanie palenia papierosów odbywa się dwufazowo. Pierwsza faza mieści się w granicach przyzwyczajenia do sięgania po tytoń w określonych sytuacjach, na przykład podczas oczekiwania na autobus, po posiłku czy przy spożyciu alkoholu. Druga obejmuje czysto fizyczne uzależnienie organizmu od dostarczania mu regularnie określonej dawki nikotyny.
W przypadku pominięcia zwyczajowej porcji ciało krzyczy, przypomina
o sobie. Zjawisko to określa się terminem głodu nikotynowego. Pojawia się przy długim wstrzymywaniu się od palenia (na przykład w trakcie lotu samolotem) oraz podczas rzucania nałogu. Najczęściej spotykane objawy to zawroty głowy, kołatanie serca, rozdrażnienie, agresja, brak humoru, bóle głowy, problemy z koncentracją, zmęczenie, kaszel, bezsenność oraz nieustanny głód.
U niektórych palaczy objawy nagłego odstawienia nikotyny są tak ekstremalne, że lekarze zalecają podążanie ścieżką stopniowego rozstawania się z nałogiem i proponują raczej zmniejszanie tygodniowej liczby papierosów niż porzucanie tytoniu z dnia na dzień.
2. Psychiczny wpływ spacerów na osobę rzucającą palenie
Głód nikotynowy może doprowadzać do granic wytrzymałości zarówno samego zainteresowanego, jak i jego bliskich. Jeśli ktoś kiedyś miał okazję mieszkać z osobą rzucającą palenie, doskonale zdaje sobie sprawę
z rozmiaru problemu.
W przypływie złości były palacz mięknie i sięga po papierosa. Zaleca się więc, by w chwili słabości udał się na spacer. Naukowcy z Uniwersytetu Essex w Wielkiej Brytanii udowodnili, że już nawet 5 minut przechadzki poprawia nastrój i samoocenę. Spacery pomagają ochłonąć i ułożyć myśli.
To nowoczesna metoda rzucania palenia. Prawdopodobnie nałogowiec po powrocie do domu nie będzie chciał sięgnąć po papierosa, jak miał wcześniej w zamiarze. Dobrze jest wyrobić sobie nawyk spacerowania w momentach ulegania pokusie. Podczas przechadzki należy zastanowić się nad własnym postanowieniem odejścia od nałogu i przypomnieć sobie założone cele.
3. Fizyczne oddziaływanie spacerów na głód nikotynowy
Spacery mają pozytywny wpływ na rzucanie palenia nie tylko w kwestii zachowawczej. Korzystnie wpływają na metabolizm, przyspieszając proces odzwyczajenia ciała od papierosów. Ruch na świeżym powietrzu maksymalizuje oczyszczanie się płuc z niszczących mikrocząsteczek oraz wydalanie toksyn z organizmu nabytych drogą nałogu. To głównie te zalegające w ciele szkodliwe substancje powodują natężenie głodu nikotynowego i uporczywych dolegliwości z nim związanych.
Co więcej, spacery zapobiegają powstawaniu nowotworów. Należy pamiętać, że zagrożenie rakiem dotyczy nie tylko aktywnych palaczy, ale również osób, które zerwały z tytoniem. W ich organizmach mogą zalegać toksyny przyczyniające się do rozwoju choroby. Dlatego tak ważne jest kompleksowe zerwanie z nikotynowym nałogiem, łącznie z oczyszczeniem organizmu.
4. Jak długo dokucza głód nikotynowy?
Najtrudniejszym okresem dla nałogowego palacza są pierwsze dwa tygodnie nikotynowej abstynencji. W tym czasie pojawia się najsilniejszy kaszel, rozdrażnienie i namnożenie pokus, by wrócić do uzależnienia. Szczególnie bolesnych jest 12 godzin od czasu wypalenia ostatniego papierosa. Tyle właśnie czasu potrzebuje organizm, by unormować poziom dwutlenku węgla. Po przetrwaniu dwóch tygodni mija zwykle fizyczne uzależnienie od papierosów.
Poziom przyzwyczajenia psychicznego jest zależny od danego palacza i ilości wypalanego dotychczas tytoniu. Zwykle o zażegnaniu problemu nikotynowego można mówić po trzech miesiącach abstynencji. Po tym okresie chęć sięgnięcia po papierosa maleje prawie do zera. Jednak nawet po roku czy 2 latach może pojawić się chwila słabości wywołana niespodziewanymi wydarzeniami.
