Ziołowa suplementacja
Medycyna naturalna znajduje coraz większą liczbę zwolenników. Preparaty ziołowe wiążą się nie tylko z mniejszymi kosztami, ale również z bezpieczniejszą terapią. Nasz artykuł prezentuje kilka mało znanych ziół, których suplementacja może dostarczyć wielu korzyści.
SPIS TREŚCI:
1. Bazylia azjatycka – indyjskie adaptogeny
2. Ajurwedyjska pomoc dla stawów
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.
1. Bazylia azjatycka – indyjskie adaptogeny
Tulasi, czyli bazylia azjatycka, to zioło, które uznawane jest przez tradycyjną medycynę indyjską za jedną z najważniejszych roślin. Ze względu na swój charakterystyczny zapach, często jest stosowana w postaci kadzideł, proszku lub oleju. Korzyści płynące ze stosowania tej rośliny pochodzą właśnie z jej oleistego ekstraktu. Tłuszcz uzyskiwany z liści tulasi zaliczany jest przede wszystkim jako preparat antystresowy i stabilizujący stan psychiczny (określa się ją mianem adaptogenu).
Przyjmuje się również, że ten preparat może być pomocny w celu leczenia przeziębienia, anginy czy grypy oraz towarzyszących im objawom
(np. chrypa, suchy kaszel). Co więcej, do terapeutycznych właściwości bazylii azjatyckiej zalicza się również wzrost poziomu testosteronu, spowolnienie procesów starzenia, pobudzenie krążenia krwi czy ochrona wątroby.
Dawkowanie suplementu jest uwarunkowane masą ciała. Przyjmuje się,
że podawanie dwa razy dziennie dawki 500 mg ekstraktu stosuje się głównie w celach neurologicznych oraz adaptogennych. Uwzględniając masę ciała, suplementacja wygląda w poniższy sposób (dawki są teoretyczne i oparte na badaniach przeprowadzanych na zwierzętach):
– 1100-2200 mg przy masie równej 70 kg w celu ogólnej poprawy oraz 5500 mg dla podwyższenia poziomu testosteronu;
– 1500-2900 mg przy 90 kg masy ciała dla ogólnej poprawy oraz 7300 mg
w celu zwiększenia ilości testosteronu;
– 1800-3600 mg na 110 kg masy ciała przy poprawie ogólnej oraz 9100 mg dla wzrostu poziomu testosteronu.
Działania niepożądane, które mogą wynikać ze stałej suplementacji preparatu, są rzadkie, ale zalicza się do nich biegunkę, rozstrój żołądka oraz wymioty. Przeciwwskazaniami do przyjmowania tulasi jest niewydolność wątroby oraz niedoczynność tarczycy.
2. Ajurwedyjska pomoc dla stawów
Boswellia serrata jest ziołem zaliczanym do fitofarmaceutyków. Można ją spotkać na terenach Indii, Nigerii oraz wschodniej części Afryki. Ze względu na zawarty w niej olibanum – ziarenkowaty preparat o żółtobrązowym kolorze – wykorzystuje się ją do wykonywania kadzideł.
Ze względu na zapobieganie degradacji chrząstki stawowej oraz zmniejszenie dolegliwosci bólowych, boswellia jest stosowana w przypadku choroby zwyrodnieniowej oraz reumatyzmie. Oznacza to, że może być przeznaczona dla sportowców jako preparat zapobiegający problemom
ze strony obciążanego narządu ruchu.
Warto również dodać, że roślina ta ma również działanie antyseptyczne, immunomodulujące i uspokajające. Kuracja z wykorzystaniem boswellii wykorzystuje dawki wynoszące od 300 do 400 mg preparatu, który należy przyjmować doustnie z częstotliwością trzech razy w ciągu dnia.
W przypadku eksperymentu przeprowadzonego na myszach, porcja 100 mg spowodowała zmniejszenie guza trzustki o przeszło 50%.
Kozieradka pospolita, zwyczajowo określana fenegryką, greckim sianem lub koziorożnikiem, to zioło popularne na terenach arabskich i indyjskich,
a jej uprawa obejmuje prawie cały świat. Od wielu wieków jest stosowana jako afrodyzjak oraz olejek eteryczny, a także dodatek do potraw.
Fenegryka jest stosowana przede wszystkim jako preparat zwiększający libido poprzez poprawę ukrwienia narządów płciowych. Zwiększa też produkcję mleka u kobiet karmiących piersią oraz poziom testosteronu. Ze względu na obecność w jej składzie trygoneliny, przyjmuje się, że reguluje poziom cukru we krwi.
Z powodzeniem znajduje też zastosowanie w pobudzeniu apetytu, zapobieganiu skurczów, obniżeniu cholesterolu oraz gojeniu ran
i oczyszczaniu krwi. Suplementacja kozieradki jest uzależniona od celu, jaki chcemy uzyskać. Dawka od 500 do 600 mg pomaga w usprawnieniu libido oraz podwyższeniu poziomu testosteronu. Z kolei porcja zawarta w przedziale od 2 do 5 g nasion powoduje utrzymanie prawidłowego poziomu cukru we krwi.
Ostrołódka sierpowata jest ziołem stosowanym w medycynie tybetańskiej, gdzie często jest określana jako lek przeciwzapalny. Występuje na terenie północno-wschodnich i południowo-zachodnich Chin, gdzie rozwija się głównie w obszarze Himalajów oraz Wyżyny Tybetańskiej.
Na wstępie należy dodać, że nie ma empirycznego dowodu na dobroczynną działalność ostrołódki na organizm człowieka. Przyjmuje się, że ma działanie przeciwbólowe i antyoksydacyjne z uwagi na zawarte w składzie fenyloetyloaminy. Kultura tybetańska wykorzystuje ten preparat w celu obniżenia poziomu cholesterolu, usprawnienia pracy układu nerwowego
i serca oraz leczenia grypy, krwawień i stanów zapalnych. Preparat jest stosowany głównie w formie proszku, który może być wykorzystany
do okładów w celu przyśpieszenia gojenia ran.
5. Tatarskie ziele
Tatarak zwyczajny to roślina należąca do rodziny tatarakowatych, która rośnie na znacznym obszarze kuli ziemskiej. Zalicza się do roślin jadalnych, kosmetycznych, leczniczych i olejkodajnych.
W medycynie stosuje się go w bardzo wielu przypadkach. W lecznictwie ludowym podkreślano jego krwiotwórczy, moczopędny, uspokajający
i wzmacniający charakter. Odmiana tataraku występująca na terenie Indii
i w Kanadzie ma zastosowanie jako środek nasenny. Ponadto warto podkreślić jego oddziaływanie na układ trawienny poprzez rozkurczową działalność.
Ekstrakt z tataraku w postaci olejku wykorzystuje się do produkcji alkoholu
i utrwalaczy zapachów. W branży medycznej jest wykorzystywany jako środek na anemię, astmę oskrzelową, bóle macicy, choroby śledziony umysłowe, gruźlicę, hemoroidy oraz zapalenie oskrzeli. Z kolei jego kłącze ma działanie progastryczne i prowadzi do wzrostu wydzielania soku żołądkowego, przyśpieszenia trawienia oraz ułatwienia przyswajania pokarmów.
Badania na zwierzętach pozwoliły na sporządzenie dawek, które można odnieść do człowieka. Porcje są uzależnione od masy ciała:
–2,200 mg przy 70 kg;
– 2,900 mg przy 90 kg;
– 3,600 mg przy wadze równej 110 kg.
She Huang Zi czyli Cnidium Monneri jest chińskim zielem, które wykorzystuje się w tradycyjnej medycynie chińskiej od tysięcy lat. Preparat ten jest postrzegany jako naturalny afrodyzjak oraz wzmacniacz libido (zarówno u kobiet, jak i mężczyzn). Co więcej, w składzie tej rośliny możemy doszukać się takich związków jak fenylferyna, kumaryny, seskwiterpeny czy sitosterole.
Cnidium Monnieri wykorzystuje się m.in. w sporcie, ze względu na pomoc organizmowi w produkcji tlenku azotu – związku odpowiedzialnego nie tylko za poprawę funkcji seksualnych, rozluźnienie mięśniówki gładkiej, ale przede wszystkim za wywoływanie efektu pompy mięśniowej. Prozdrowotne właściwości rośliny znajdują zastosowanie w leczeniu objawów astmy
i przeziębienia, trądziku, stymulacji procesów trawienia oraz niwelowaniu niestrawności i wzdęć.
Dawkowanie odbywa się w trakcie spożywania posiłku, a porcja preparatu wynosi 0,5 g na dobę. Cnidium Monnieri rzadko wywołuje objawy niepożądane, a jeżeli już występują, to ujawniają się w formie nudności
i wymiotów. Preparat jest przeciwwskazany do stosowania przez kobiety karmiące i w okresie ciąży.
