SPIS TREŚCI:
1. Witamina C – ile jej potrzebujemy?
2. Toksyczność
1. Witamina C – ile jej potrzebujemy?
Dzienną dawkę witaminy C ustalono już w 1943 roku. Wynosi ona 90 mg dla dorosłego mężczyzny. Czy aby na pewno jest to ilość wystarczająca? Witamina C przy niskich wartościach we krwi utrzymuje się w organizmie dosyć długo, ponieważ jej okres połowicznego rozpadu waha się od 8 do nawet 40 dni. Wtedy organizm absorbuje ją z moczu. Jeżeli mamy wysoki poziom witaminy C we krwi, to okres połowicznego rozpadu wynosi zaledwie 30 minut.
Zapotrzebowanie na witaminę C jest znacznie wyższe w przypadku stanów zapalnych i chorób. Tolerancja organizmu na witaminę C w tym stanie również bardzo się zwiększa. Objawem nietolerancji jej określonej ilości jest biegunka. Jeżeli jednak dawka 3 g wywołuje już taki efekt u zdrowego człowieka, to w stanie zapalnym jego tolerancja zwiększy się nawet do 30 g. Jest to mało znany fakt. Witamina C posiada specyficzne właściwości lecznicze i można stosować ją przy schorzeniach takich jak szkorbut, a nawet rak!
2. Toksyczność
Każdy dodatkowy gram witaminy C niewykorzystany przez nasz organizm usuwa metale ciężkie. Te właściwości witaminy C wspomagają pierwiastki śladowe, takie jak siarka, magnez, selen czy cynk. Skoro posiada takie właściwości, to czy jej wysokie stężenie może być dla nas niebezpieczne?
Komitet lekarzy ustalający dzienne zapotrzebowanie (RDA) w swoim raporcie na ten temat stwierdził, że duże dawki witaminy C nie powodują:
– powstawiania kamieni nerkowych;
– reakcji alergicznych;
– wtórnego szkorbutu;
– zwiększenia zapotrzebowania na tlen.
Nie jest też realne spożycie takich ilości witaminy C, aby była ona dla nas niebezpieczna. W przypadku nietolerancji dostajemy biegunki, która zapobiega przedawkowaniu. Toksyczność witaminy C jest stwierdzona wyłącznie dla komórek nowotworowych, co oznacza, że raka można leczyć wlewami dożylnymi z askorbinianu sodu. Prawidłową formą witaminy C jest jej wersja lewoskrętna.
3. Przeciwnicy
Istnieją przeciwnicy stosowania dużych dawek witaminy C i istnieją także badania pokazujące, że jej stosowanie nie daje dobrych efektów. W tym przypadku ogromne znaczenie ma to, kto wykonał dane badanie. Nie zaprezentuję wyników badań, ani nie wskażę nazwisk ich autorów.
Ważne jest jednak to, że sugerowali oni, iż wysokie stężenie witaminy C we krwi miało stwarzać komórkom rakowym odpowiednie środowisko do rozwoju. A przecież istnieją badania pokazujące, że wlewy dożylne
z askorbinianu sodu świetnie pomagają w leczeniu nowotworów! Witamina C ma bardzo podobną strukturę do glukozy, której komórka nowotworowa potrzebuje nawet do 15 razy więcej od zdrowej komórki. Dlatego także jest ona w stanie wchłonąć większe ilości witaminy.
4. Zastosowanie
Witamina C jest środkiem odżywczym, który w niedoborze powoduje między innymi szkorbut oraz poważne osłabienie odporności. Jest ona silnym antyoksydantem, dzięki czemu zwalcza wolne rodniki i niweluje stres oksydacyjny. Nawet w przypadku bólu zęba zapotrzebowanie na witaminę C zwiększa się diametralnie. Jej nadmiar powoduje usuwanie metali ciężkich
z organizmu.
Tolerancję na witaminę C można łatwo zbadać, jedząc ją, aż do pojawienia się biegunki. Ma ona także kluczowe znaczenie przy wytwarzaniu kolagenu, a co za tym idzie, odgrywa ważną rolę w leczeniu osteoporozy i regeneracji stawów. Najlepszą formą witaminy C jest oczywiście ta naturalnie występująca w owocach.
