Walcz białą bronią!
Chcesz mieć sprawność samuraja? Wypróbuj sztuki walki bronią białą. Możesz szkolić się w użyciu miecza, sztyletu lub noża. Sprawdź najpopularniejsze techniki!
SPIS TREŚCI:
1. Sztuki walki bronią białą – tradycyjne
2. Nowoczesne sztuki walki bronią białą
3. Jak wygląda trening?
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.
1. Sztuki walki bronią białą – tradycyjne
W sztukach walki bronią białą należy wydzielić systemy tradycyjne oraz współczesne. Pierwsze w dużej mierze wywodzą się z czasów rycerskich
i łączą z szeroko pojętym etosem. Drugie służą między innymi specjalnym jednostkom militarnym, są bardziej agresywne. Opis systemów walki bronią białą warto zacząć od grupy walk klasycznych.
Na pierwsze miejsce listy popularności wysuwa się tu szermierka. W ogól-nym znaczeniu oznacza sztukę władania bronią białą. Sport ten jest dyscypliną olimpijską. Wyróżnia się trzy rodzaje fechtunku w zależności od tego, czym posługuje się zawodnik: szablą, floretem czy szpadą. Ostatnia wymieniona broń jest najcięższa i przywodzi na myśl francuskich wojowników gwardii z czasów pierwszej połowy XVII wieku. Walka w tym stylu jest na tyle widowiskowa, że często organizuje się pokazy artystycznego fechtunku. W szermierce obowiązują ścisłe formy grzecznościowe wobec przeciwnika. Ich nieprzestrzeganie wiąże się
z karami, w tym stratą punktów podczas zawodów.
W tym momencie warto wspomnieć również o fechtunku historycznym, który zyskuje coraz większą popularność. Jest powrotem do tradycji walki średniowiecznej. Uczniowie docelowo startują w zawodach stylizowanych na omawianą epokę. Występują w pełnej zbroi, walczą na miecze. Osprzęt w tej dyscyplinie jest bardzo ciężki, dlatego pojedynek nie polega na tym samym, co w przypadku szermierki olimpijskiej – na płynnych, szybkich zamachach i unikach. Przebiega bardziej topornie. Jego największy urok tkwi w oprawie stylistycznej, a po zwycięstwo łatwiej sięgać zawodnikom o dużej masie ciała i wysokim wzroście.
Japońscy samurajowie walczyli przede wszystkim kataną oraz krótkim mieczem wakizashi. Szermierka na dalekim wschodzie ulegała kolejnym przemianom. Doprowadziły one do powstania wielu odmiennych systemów. Wyróżniamy więc: iaidō, iaijutsu, kenjutsu czy jujutsu. Większość z tych technik wykorzystuje ciosy znane z karate i aikido. Opierają się one na walce budo. Według psychologów ma ona kluczowe znaczenie
w nauce poskramiania agresji. W szkołach zazwyczaj naucza się również wschodniej sztuki walki kendo.
2. Nowoczesne sztuki walki bronią białą
Nowoczesne sztuki walki bronią białą nie wychowują dżentelmenów, mają za to lepsze zastosowanie w sytuacjach realnego zagrożenia. Pozwalają skutecznie obronić się w trakcie niespodziewanego ataku. Obecnie najczęściej spotykaną w szkołach sztuk walki techniką jest ACT, czyli Armed Combat and Tactics. System wywodzi się z Izraela. Jest bardzo młody, powstał zaledwie dziesięć lat temu. Skupia się na użyciu noży oraz maczet, uczy jednak wykorzystywać również inne przedmioty podręczne. Jest połączeniem technik z całego świata: łączy głównie karate, boks i szer-mierkę. Zawodnicy, którzy posiądą wiedzę z zakresu ATC, potrafią zadać bolesne ciosy przeciwnikowi, a także skutecznie odeprzeć atak nożem i nie tylko.
O tym, że biała broń nie odstaje od palnej w skuteczności, świadczy także sztuka walki sambo. Wywodzi się z Rosji, a właściwie dawnego ZSRR. Opracowano ją na potrzeby Armii Czerwonej. Podobnie jak ATC, kompiluje w sobie to, co najlepsze z innych systemów. W sambo można rozpoznać sporo ruchów znanych z judo i zapasów. Sport ten polega głównie na walce gołymi rękami. Użycia noża uczy militarna odmiana – sambo combat.
W tych technikach jest dużo duszenia, powalania przeciwnika
i walk w parterze. Sambo do dziś jest elementem szkolenia rosyjskich żołnierzy.
3. Jak wygląda trening?
W tym miejscu należy uspokoić wszystkich, którzy obawiają się ćwiczeń
z nożem w ręku. Podczas treningów używa się w pełni bezpiecznych, plastikowych atrap. Jednak często uderzenie nawet imitacją maczety boli. Lekcja walki bronią białą wymaga maksymalnego skupienia. Przydają się refleks i inteligencja ruchowa. W tradycyjnym fechtunku na treningach obowiązuje specjalny strój. Wynika on zarówno z przykładania wagi do części formalnej, jak i ochrony przed obrażeniami. W przypadku sambo oraz ATC uczniowie na ćwiczeniach są ubrani w zwykłą odzież sportową bez butów. Wszelkie przerzuty wykonuje się na matach, więc nie należy nadmiernie bać się ewentualnych kontuzji. Nie znaczy to, że nie pojawiają się one wcale.
Należy pamiętać, że jest to dyscyplina mocno kontaktowa. Jak wygląda sam trening? Na początku odbywa się kilkuminutowa rozgrzewka. Po niej instruktor może polecić uczestnikom kursu wykonywanie ćwiczeń rozwijających siłę i wytrzymałość, m.in. pompek czy podciągnięć na drążku. W następnej, właściwej części trener pokazuje technikę zadania ciosu nożem i tego, jak go uniknąć. Zwykle prezentacja odbywa się w parze z jednym z uczniów. Następnie uczestnicy dwójkami powtarzają kombinację ruchów. Trening trwa w przybliżeniu godzinę.
