Zwinny jak małpa – capoeira!
Szkoły sportowe oferują szeroki zakres dyscyplin, które trenują kondycję
i zwinność. Jedni wybierają sambę czy breakdance, inni sztuki walki.
A gdyby wybrać taneczny styl bojowy? Niemożliwe? Jednak istnieje to trudne i radosne połączenie – nazywa się capoeira. Śmiało można określić ją mianem pięknej sztuki walki – pokazy potrafią zapierać dech w piersiach. W dodatku udowodniono, że kopnięcie wykonane techniką capoeiry jest bardziej bolesne niż midli w boksie tajskim.
SPIS TREŚCI:
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.
Capoeira zrodziła się ponad dwieście lat temu w Brazylii. Została opracowana przez czarnoskórych niewolników, którzy – pod osłoną kultywowania tradycyjnych tańców ludowych – doskonalili techniki ataku
i obrony. Wypracowany styl bojowy okazał się bardzo skuteczny w obronie przed agresją oprawców. Capoeirę nazywa się przez to walką wolności.
Przetrwała kolejne migracje, rozproszenia i trafiła do Europy, gdzie zyskała wielką popularność. Malkontenci narzekają, że capoeirze zaszkodziły zetknięcie z innymi sztukami walki i modernizacja założeń oraz ruchów, jednak obserwując postępy nurtu, trudno się zgodzić z tą oceną.
Charakterystyczne dla tej sztuki walki jest unikanie ciosów zamiast blokowania. Zawodnicy capoeiry zwinnie przeskakują nad kopnięciem lub prześlizgują się pod nim. Jest to tak trudna umiejętność, że może wprawiać widzów w osłupienie. Stawianie na tę technikę powoduje, iż capoeirę należy zaliczyć do mało kontaktowych sportów.
Jeszcze większe zdziwienie może jednak wywołać fakt, iż walce towarzyszą muzyka oraz śpiew. Podstawowy ruch, który nadaje walce rys taneczny to ginga. Jest pozycją startową do wyprowadzania kolejnych manewrów. Filarami pojedynku są uniki, lecz jeśli już zawodnik capoeiry zdecyduje się zadać cios przeciwnikowi, zadaje za jednym razem maksymalne obrażenia.
Adepci tej sztuki walki używają całego ciała. Kopnięcie może być wykonywane nawet z piruetu. Capoeira jest przepełniona przeskokami, kopnięciami, unikami, wybiciami, nieustannym ruchem.
Istnieje wiele odmian brazylijskiego stylu. Najbardziej brutalną jest capoeira carioca. Uczy zadawania ciosów w oczy oraz kolana przeciwnika, nie zawiera muzyki ani śpiewu. Była wykorzystywana przez gangi w ubiegłym stuleciu. Współcześnie najczęściej spotyka się nurt capoeira contemporanea, który czerpie z pozostałych rodzajów i jest kompilacją najciekawszych widowiskowych technik.
Wady i zalety capoeiry są zależne od tego, jakie efekty chce osiągnąć trenujący. Jeśli poszukuje mocno kontaktowej sztuki walki – zawiedzie się. Styl ten nie będzie odpowiadał także osobom, które ćwiczą, by tylko poczuć się pewnie na ulicy. W tym wypadku sprawdzą się proste i skuteczne techniki krav magi czy muay thai.
Zaletą jednak jest niebanalne połączenie dwóch, wydawałoby się sprzecznych, aktywności: tańca i pojedynku. Brazylijski styl jest pod tym względem bezkonkurencyjny i z pewnością wciągnie wszystkich tych, którzy kochają ruch i muzykę. Capoeira jest najbardziej radosną sztuką walki i przyczynia się do poprawy humoru.
Treningi capoeiry nie odbiegają znacznie schematem od lekcji innych sztuk walki. Instruktorzy zadają uczestnikom kursu ogólnorozwojowe ćwiczenia wzmagające ich siłę i kondycję. Filarem zajęć jest instruowanie uczniów, jak prawidłowo wykonywać ciosy i kopnięcia. Adepci powtarzają za trenerem prezentowane ruchy.
Nietypowym dla innych nurtów sportowych jest roda. To rytualna część capoeiry – trenujący tworzą krąg, do środka którego wchodzi para zawodników i rozpoczyna pojedynek. Pozostała część kursantów zagrzewa walczących do walki muzyką oraz śpiewem.
Rzadko się zdarza, by trenowanie sztuk walki miało wpływ na życie seksualne. Tak jednak dzieje się w przypadku capoeiry. Większość ćwiczących przyznaje, że pobudza ona zmysły, pomaga otworzyć się na swoje ciało i wypracowuje świadomość sensoryczną.
Największym bonusem jest natomiast otrzymanie świetnej zręczności. Poziom trudności niektórych pozycji brazylijskiej sztuki walki jest niespotykany w kickboxingu czy innych popularnych stylach. Zawodnicy capoeiry mogą bez trudu przeskakiwać z rąk na nogi, co nasuwa nieraz skojarzenia ze zwinnością małpy. Ich ruchy są pełne dynamiki. Potrafią przejść z jednego manewru do drugiego bardzo płynnie i niemal niepostrzeżenie.
Wysoka intensywność treningów niesie ze sobą wspaniałą kondycję
i maksymalne spalanie kalorii. Ciało jest rzeźbione równomiernie, ponieważ podczas ćwiczeń pracują wszystkie partie mięśni. Adepci zyskują świetne wyczucie rytmu i grację ruchów.
capoeira to niezwykly system walki, bo przmycony w tancu, czego to ludzie nie wymysla, by miec przewage nad przeciniwkiem