Uwaga na szkodliwe dodatki do żywności!
Substancja dodatkowa to substancja, która nie jest odrębnie spożywana jako żywność, nie jest typowym składnikiem żywności niezależnie od tego, czy posiada wartość odżywczą, czy nie. Jej celowe użycie technologiczne w procesie produkcji, przetwarzania, przygotowywania, pakowania, przewozu i przechowywania żywności powoduje lub może spowodować, że substancja ta stanie się bezpośrednio lub pośrednio składnikiem środków spożywczych albo półproduktów będących jego komponentami.
SPIS TREŚCI:
1. Czy ilość dodatkowych substancji może przekraczać normy?
2. Rodzaje dodatków do żywności
3. Substancje dodawane do żywności – podsumowanie
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.
1. Czy ilość dodatkowych substancji może przekraczać normy?
Każda substancja dodawana do żywności musi posiadać ocenę Komitetu Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności (JECFA – The Joint FAO/WHO Expert Committee on Food Additives), który w swojej pracy uwzględnia wyniki najnowszych badań toksykologicznych, chemicznych
i biologicznych.
Na podstawie opinii Komitetu Ekspertów ds. Dodatków do Żywności Komitet Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności
i Zanieczyszczeń ustala dla poszczególnych substancji wskaźnik ADI (Acceptable Daily Intake), czyli akceptowane dzienne pobranie.
ADI – jest to ilość substancji wyrażona w mg/kg masy ciała człowieka, która pobierana codziennie w ciągu całego życia z pożywieniem i z innych źródeł nie okaże się według wszelkiego prawdopodobieństwa i obecnego stanu wiedzy szkodliwa dla zdrowia. Substancje dodatkowe, dla których nie podano dopuszczalnych dawek, należy stosować zgodnie z dobrą praktyką produkcyjną, czyli w ilościach minimalnych, niezbędnych do osiągnięcia zamierzonego efektu technologicznego.
2. Rodzaje dodatków do żywności
Wyróżnia się następujące rodzaje dodatków do żywności:
E100 – sztuczne barwniki mogą być naturalne, identyczne z naturalnymi, organiczne, syntetyczne, nieorganiczne. Nadają barwę, poprawiają lub wzmacniają już istniejącą. Barwniki, które wpływają na wygląd produktu, mają na celu zwiększenie jego atrakcyjności komercyjnej. Z reguły są dodawane do napojów, mięsa, wędlin. Ich nadmiar może być szkodliwy.
E200 – chemiczne środki konserwujące, które przeciwdziałają niszczeniu produktów żywnościowych przez pleśnie i bakterie. Przedłużają czas przydatności do spożycia, ale mogą być szkodliwe dla konsumenta, jeśli występują w nadmiarze.
E300 – środki o charakterze kwasów lub soli, wywierające wpływ chroniący produkty żywnościowe przed utlenianiem, np. jełczeniem tłuszczów. Mogą one także wytwarzać emulsję, np. ułatwiać połączenie wody i oleju w produkcie.
E400 – organiczne środki, pochodne białek lub wielocukrów, wytwarzające żele. Stosowane są w produkcji ciastek, lodów, sosów, zup, przetworów rybnych, konserw mięsnych, produktów niskokalorycznych o różnym charakterze.
E500 – różne inne dodatki, takie jak np. soda oczyszczona (wodorowęglan sodu), wodorowęglan amonu, z reguły są stosowane do pieczenia ciast (proszki do pieczenia).
E600 – środki polepszające zapach, smak, usuwające nieprzyjemny zapach. Są bardzo istotne z komercyjnego punktu widzenia, ale mogą wpływać na niewłaściwą ocenę produktu.
E900 – środki chemiczne słodzące, dodawane szczególnie do napojów, produktów bezcukrowych, np. aspartam, sacharyna i inne.
3. Substancje dodawane do żywności – podsumowanie
Wszystkie grupy środków chemicznych dodawanych do żywności powinny być bezpieczne dla zdrowia. Jednak zmiany właściwości organoleptycznych produktów wpływają na wybór podczas zakupów nie zawsze w zgodzie z zasadniczą wartością produktu. Wywołują reakcje alergiczne, które w związku z nimi występują bardzo często. Zdarza się, że spożycie niektórych dodatków do żywności objawia się niepożądanymi skutkami, m.in. reakcją alergiczną czy podrażnieniem przewodu pokarmowego.
Podczas zakupów należy wybierać produkty, których skład jest wyczerpująco opisany. Warto wybierać produkty, które są pozbawione sztucznych dodatków lub zawierają ich jak najmniej.
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.
Bibliografia
Jarosz M., Wierzejska R., Obrót żywnością a zdrowie – praktyczny poradnik dla przedsiębiorców, Warszawa 2009.
Dodatki do żywności, pod red. Świderskiego F., Waszkiewicz-Robak B., Towaroznawstwo żywności przetworzonej z elementami technologii, Warszawa 2010, 22–36.
-
-
Katarzyna Cybulska11 wrzesień 2015Warto spróbować upiec chleb samodzielnie - to nie jest tak trudne jak się wydaje, a dostarcza dużo satysfakcji :)
-
-
~branzowiec17 listopad 2015
specjalnie dają takie oznaczenia, bym mniej się chciało ludziom zapoznawać z ich legendą
-
~monciak18 listopad 2015
a ile jest takich, których nie podają..
-
~Nicco1 luty 2016
Spróbujcie całkowicie zrezygnować z chleba. Sam miałem z tym problemy. Ale odkąd przestałem go jeść, czuję się szczęśliwszy i zdrowszy. Jedząc chleb, skazujecie się na spożycie posiłku silnie zakwaszającego przewód pokarmowy. Bo przecież na kanapeczkę trzeba położyć plasterek szynki, boczku, serka, etc. (pomijam tu wszakże gramaturę i jakość takowego produktu). A na warzywo bądź to już nie ma miejsca (co najwyżej na plasterek pomidora, listek sałaty, ogórka), bądź go w ogóle nie ma (bo lepiej smakuje musztarda, ketchup, sos, najonez, etc.). Moim zdaniem nie da się zdrowo zbilansować diety z chlebem, a jeżeli już się da, to jest to bardzo trudne. Poza tym, moim zdaniem pieczenie chleba to niewspółmiernie wysoki nakład pracy i czasu w stosunku do wartości odżywczej tego produktu. Pozdrawiam
-
Maksym Riznyk1 luty 2016Tłumaczenie jest bardzo proste.
Gluten który jest zawarty w chlebie.
Po jego rezygnacji właśnie odczuwamy lekkość w organizmie ALE nie możemy całkowicie rezygnować z tego i co jakiś czas można zjeść na śniadanie kromki i nie obowiązkowo dawać ser, szynkę...
-
W mojej okolicy funkcjonuje piekarnia, ktora swego czasu sprzedawala znakomity chleb, prawie "jak u mamy". Niestety czas zrobil swoje, zaczeli dodawac jakiegos syfu do pieczywa i "jak u mamy" się skończyło, bezpowrotnie niestety..