Żeń-szeń – korzeń życia i wiecznej młodości

SPIS TREŚCI:

1. Żeń-szeń – właściwości
2. Przeciwwskazania
3. Dawkowanie i skutki jego nadużywania

1. Żeń-szeń – właściwości

Żeń-szeniowi przypisuje się wiele dobroczynnych właściwości. Spowodowane jest to tym, że zawiera w sobie substancje zwane ginsenozydami. Ginsenozydy zbudowane są z dwóch części. Pierwsza jest glukozą, galaktozą lub innym cukrem, natomiast druga część posiada strukturę, która przypomina budową cząsteczki hormonów sterydowych, np. estrogenu lub testosteronu. Upraszczając, możemy powiedzieć, że druga część cząsteczki ginsenozydu posiada budowę sterydową.

Żeń-szeń zawiera w sobie również wiele mikroskładników, takich jak miedź, fosfor, cynk, witamina A, witaminy B1 i B2, witamina C, wapń, miedź, potas, żelazo, magnez, sód, siarka, molibden. Dzięki temu jest uważany za panaceum na wiele chorób. Stymulując tzw. receptory GABA w mózgu, wykazuje działanie uspokajające oraz relaksacyjne. Poprawia pamięć i kon-centrację. Skraca czas regeneracji organizmu. U osób w starszym wieku poprawia witalność, a u sportowców jest środkiem przyśpieszającym regenerację.

Ginsenozydy przyczyniają się do zwiększenia ilości estrogenów w kościach, a co za tym idzie – zmniejszają ryzyko osteoporozy. Żeń-szeń działa również przeciwmiażdżycowo oraz zapobiega rozwojowi cukrzycy, dzięki obniżeniu poziomu glukozy we krwi. Dostępne są wyniki badań świadczące o tym, że roślina ta wykazuje działanie przeciwnowotworowe. Jest również silnym przeciwutleniaczem. Żeń-szeniowi przypisywanych jest znacznie więcej dobroczynnych właściwości, jednak nie wszystkie zostały dotychczas potwierdzone badaniami.

2. Przeciwwskazania
Ze względu na swoje szerokie działanie na organizm osoby cierpiące na różnego rodzaju choroby nie powinny stosować żeń-szenia. Chodzi przede wszystkim o choroby serca i nadciśnienie. Kobietom w ciąży także odradza się stosowanie preparatów z tą rośliną. Nie należy przyjmować go razem

z warfaryną. Może wtedy powodować bezsenność, nerwowość, biegunkę, ból głowy i podwyższenie ciśnienia krwi, a nawet krwawienie miesiączkowe u kobiet w okresie postmenopauzalnym. Podobnie jak kobiety w ciąży, tak

i dzieci nie powinny zażywać żeń-szenia. Osoby ze skłonnościami do hipoglikemii oraz chore na hemofilię również powinny go omijać. Żeń-szeń posiada właściwości przeciwzakrzepowe.

3. Dawkowanie i skutki jego nadużywania
W aptece możemy znaleźć wiele preparatów z żeń-szeniem. Okazuje się jednak, że najprostszą i zarazem najskuteczniejszą metodą jest żucie korzenia tej rośliny. Zaleca się żucie 1–4 gramów dziennie, przy czym dawkę powyżej 2 gramów należy podzielić na dwie porcje. Jedną rano przed posiłkiem, a drugą wieczorem. Powinniśmy żuć korzeń żeń-szenia około 10–15 minut. Dla smaku warto dodać trochę miodu.

Można również pół łyżki posiekanego korzenia zalać wrzątkiem. Taki wywar warto wypić po 15 minutach. Preparaty zawierające żeń-szeń powinno stosować się wedle zalecanych dawek.

Korzeń żeń-szenia można także wykorzystać do zrobienia odmładzającej maseczki. Wystarczy zmielony korzeń zalać wrzątkiem tak, aby otrzymać konsystencję papki, którą należy później nałożyć na twarz i szyję. Maseczkę powinno trzymać się około 30 minut.

W przypadku nadużywania żeń-szenia (powyżej 3–4 gramów dziennie) mogą pojawić się objawy określane zespołem żeń-szeniowym. Są to bóle głowy, nudności, biegunki, senność i zmiany skórne. Nie zaleca się spożywania żeń-szenia razem z kofeiną, gdyż przy przedawkowaniu pogłębia ona objawy.