Wady postawy – wady klatki piersiowej
Kolejną grupą wad postawy, jaką postanowiłem opisać, są wady klatki piersiowej. Mimo że występują rzadziej niż problemy w obrębie pleców, nie należy ich bagatelizować. O przyczynach, symptomach i sposobach leczenia tych wad dowiecie się z poniższego tekstu.
SPIS TREŚCI:
1. Czym tak naprawdę są wady klatki piersiowej?
2. Czym jest klatka piersiowa kurza?
3. Klatka piersiowa kurza – objawy
4. Leczenie
5. Czym jest klatka piersiowa lejkowata?
6. Klatka piersiowa lejkowata – objawy
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.
1. Czym tak naprawdę są wady klatki piersiowej?
Prawidłowo uformowana klatka piersiowa charakteryzuje się wysuniętymi ku przodowi mostkiem oraz przednią ścianą tego narządu. Żebra powinny być uniesione w taki sposób, że wspomniana już czołowa część klatki piersiowej powinna być najbardziej wyeksponowaną w przód częścią ciała. Mianem wad klatki piersiowej będziemy więc określać wszelkiego rodzaju anomalie i patologie, które będą prowadziły do zaburzenia tego stanu.
Najczęściej wymienianymi następstwami wad klatki piersiowej są powikłania krążeniowo-oddechowe:
– osłabienie mięśni oddechowych;
– zmniejszenie pojemności życiowej płuc;
– ograniczenie ruchomości klatki piersiowej.
2. Czym jest klatka piersiowa kurza?
Powyższa wada występuje o wiele rzadziej niż klatka piersiowa lejkowata. Jej charakterystyczną cechą jest bardzo silne i bardzo wyraźne zniekształcenie mostka. Efektem tej patologii jest uwypuklenie klatki piersiowej w przód, na kształt dzioba, który przypomina przód łodzi lub część ciała ptaków.
Klatka piersiowa kurza jest najczęściej wadą wrodzoną o nieznanej etiologii. Jednak wśród licznych przypadków tej choroby część z nich powstała na skutek przebytej dotychczas krzywicy, która częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet.
3. Klatka piersiowa kurza – objawy
Wspomniane już „dziobowe” zniekształcenie mostka i przedniego fragmentu klatki piersiowej to osiowe objawy tej jednostki chorobowej. Następstwem tej deformacji jest zniesienie fizjologicznego kształtu żeber, co prowadzi do powstania widocznej wklęsłości poniżej linii sutków. Właśnie to boczne wypuklenie żeber prowadzi do mocniejszego uwydatnienia „kurzego dzioba” w obrębie mostka.
Na podstawie powyższych objawów wyróżnia się dwie główne postaci klatki piersiowej kurzej:
– I – uwypuklona zostaje tylko rękojeść mostka, natomiast trzon jest położony prawidłowo lub jest nieco odchylony do tyłu;
– II – charakteryzuje się wysunięciem do przodu trzonu, a najbardziej odstającą ku przodowi częścią jest wyrostek mieczykowaty.
Oczywiście naturalną konsekwencją nieprawidłowej budowy klatki piersiowej jest zaburzenie napięcia mięśniowego. Mięśnie przykurczone to mięśnie piersiowe oraz przednia część barków. Mięśnie pleców, karku i brzucha będą natomiast fragmentami osłabionymi i nadmiernie rozciągniętymi. Warto również pamiętać o zaburzeniu pracy mięśni oddechowych, które są bezpośrednio związane z klatką piersiową.
W poprzednim punkcie wspomniałem, że częstą przyczyną rozwoju tej wady jest krzywica. Bardzo często można zaobserwować ślady jej obecności w postaci utrwalonych zmian pokrzywiczych. Do najbardziej popularnych zalicza się bruzdę Harrisona (okrężne ściągnięcie ścian klatki piersiowej na wysokość przyczepów przepony) oraz różaniec pokrzywiczy (zgrubienie żeber w miejscu przejścia części chrzęstnej żebra w fragment kostny).
Terapia w przypadku klatki piersiowej kurzej oparta jest przede wszystkim na odpowiednio poprowadzonej rehabilitacji. Głównymi założeniami leczenia kurzej deformacji klatki piersiowej są:
– zwiększenie ruchomości w obrębie stawów barkowych;
– wzrost siły mięśni grzbietu i pozostałych mięśni posturalnych;
– ściągnięcie w dół dolnych łuków żeber poprzez wzmocnienie mięśni skośnych brzucha;
– rozciągnięcie boków klatki piersiowej.
Równie istotnym elementem leczenia tej wady postawy są ćwiczenia oddechowe. Istotne będzie przede wszystkim akcentowanie fazy wydechu oraz kształtowanie przeponowego toru oddychania. Bardzo ważne, aby wdech był łączony z pracą ramion, które przechodzą bokiem w górę. Natomiast wydech powinien wykorzystywać ich opuszczenie przodem w dół.
Podstawowym przeciwwskazaniem w trakcie aktywności fizycznej jest wykonywanie wszelkiego rodzaju ćwiczeń prowadzących do nadmiernego „otwarcia” klatki piersiowej oraz uwydatnienia zgrubienia. Mowa więc tutaj o pozycjach wymuszających wyprostowanie stawów ramiennych (tzw. ramiona w tył).
5. Czym jest klatka piersiowa lejkowata?
Nazywana jest również klatką piersiową szewską. Ta deformacja jest bardzo często następstwem wrodzonego zaburzenia rozwoju przepony lub też nieproporcjonalnego rozrostu chrząstek żebrowych w stosunku do jej elementów. Do innych równie popularnych czynników sprzyjających rozwojowi tej wady zalicza się zaburzenia w syntezie i dystrybucji kolagenu oraz niektóre choroby genetyczne, np. zespół Marfana.
Skutkiem powyższej wady jest lejkowate zapadnięcie dolnej części mostka oraz przylegających odcinków żeber. W momencie gdy dno wpada ściśle w linii środkowej, to powstałe zmiany są symetryczne. W sytuacji, gdy ulega przesunięciu w jedną ze stron, mamy do czynienia z wadą o charakterze asymetrycznym.
6. Klatka piersiowa lejkowata – objawy
Najbardziej widocznym i charakterystycznym symptomem tej wady jest wcześniej wspomniane zapadnięcie mostka prowadzące do powstania lejka w obrębie klatki piersiowej. W wyniku tego dochodzi do osłabienia mięśni grzbietu oraz zwiększenia kifozy piersiowej (co może doprowadzić do rozwinięcia się innej opisywanej już wady, czyli pleców okrągłych). Skutkiem tych wszystkich symptomów jest nadmierna protrakcja barków, osłabienie mięśni brzucha oraz występowanie paradoksalnych ruchów klatki piersiowej.
Naturalnym następstwem zaburzonej ruchomości klatki piersiowej będą:
– obniżenie tolerancji wysiłku fizycznego;
– nawracające infekcje górnych dróg oddechowych;
– bóle pleców i klatki piersiowej.
Podobnie jak w przypadku wcześniejszej wady najważniejszym elementem jest rehabilitacja. Postępowanie lecznicze powinno być ukierunkowane na zwiększenie ruchomości w stawach barkowych oraz połączeniach w obrębie kręgosłupa, wzmocnienie mięśni grzbietu i pozostałych mięśni posturalnych, a także rozciągnięcie nadmiernie napiętego aparatu więzadłowego.
Ćwiczenia oddechowe powinny być skoncentrowany przede wszystkim na wdechu. Ich głównym celem jest kształtowanie piersiowego toru oddychania, aby zwiększyć przednio-tylny wymiar klatki piersiowej. Podstawowym przeciwwskazaniem w terapii tej jednostki chorobowej jest stosowanie wszelkiego rodzaju pozycji i ćwiczeń prowadzących do „zamknięcia” klatki piersiowej, czyli tzw. ramiona w przód, czteropunktowe klęki lub podpory leżąc przodem.
